Heel veel tempels

21 Oktober 2014
Dag 13: Op naar de volgende tempel

Vandaag vertrok de bus voor de verandering weer om half 9. Van te voren weer ontbeten in het restaurant. Onze koffers werden al heel vroeg opgehaald. Gelukkig had ik de mijn al ingepakt. Wel was mijn mooie gele herkenningsband kapot gegaan en vanochtend trok ik ook nog de draagriem aan de bovenkant kapot. Dus langzaam aan begint die ook af te takelen. Hopelijk overleeft deze de reis wel.

Weer een busrit van 5 uur later, waarbij we onderweg een keer gestopt zijn voor wat drinken. Weer een mooi uitzicht, maar zo'n busreis is niet echt interessant en er is dus verder niet veel te vertellen. Straks gaan we nog een keer naar een tempel, deze keer een tempel voor Shiva. Ben benieuwd of die weer net zo mooi is als die van gisteren.

***

's Middag om half 5 hadden we afgesproken in de lobby van het hotel om naar de tempel te gaan. Van tevoren hadden we wat gegeten in het hotel en daarna even rust tijd in het hotel. De tempel ging namelijk pas om half 5 open. Dus na het eten heb ik lekker wat zitten internetten en heb lekker gelezen. Ik heb zelf nog even een half uurtje geslapen, want ik was echt kapot. Om half 5 gingen we dus naar de Brihadishwara tempel. Deze tempel is gebouwd tussen 1003 en 1010 en de tempel was ongeveer 60 m hoog. Wij met de riksja daar naartoe gereden. Er eventjes rondgelopen, foto's gemaakt en toen hadden we het wel weer gezien... Het was een mooie tempel, maar de tempel van de vorige dag had meer indruk gemaakt. Deze tempel had ook niet alle mooie kleurtjes die de andere tempel wel had.

Wel waren ze een of andere offering aan het doen bij de stier van Shiva, Nandi. Het was daarom heel druk en alle Indiers zaten op de plein op de grond. Ze gooide vanalles over het standbeeld heen. Eerst was het gewoon water, maar daarna wit spul en daarna ook nog bruin spul. En ze deden allemaal zingen, het klonk een beetje als: Zwaaai naaarie gek. Heel apart om te zien (en horen). Daarna zijn we weer terug gegaan naar het hotel. Weer gewoon wat gelezen en tv gekeken. Dus dit was een beetje een rust dag. Ben ook eens een keer op tijd naar bed gegaan voor de verandering, want dat is ook wel eens een keertje fijn.


22 Oktober 2014
Dag 14: Knallend op weg naar Pondicherry

Vanochtend vertrok de bus om 8 uur. Hoewel ik vroeg naar bed was gegaan, had ik toch moeite met opstaan. Maar ik was weer netjes op tijd en ook vandaag waren we iets voor 8 weer aangereden. Opvallend bij de busreis vandaag is dat er overal rotjes en zo werden afgestoken. Het klapt hier de hele dag door. Ik heb daar met nieuwjaar ook al altijd een hekel aan en probeer dit altijd te vermijden door op wintersport (of op vakantie naar India), maar helaas ontkom ik er dus dit jaar niet aan. Het komt een of andere feestdag aan, of die is al half aangebroken (ik snap het niet helemaal) die Dewalli heet. En daarbij worden dus blijkbaar heel veel rotjes afgestoken. Gewoon midden op de weg, waardoor de bus zigzaggend over de weg moet rijden. Af en toe knalt het zo hard dat je ervan schrikt. En dit gaat de hele dag door!

Na een uurtje rijden kwamen we bij alweer een tempel: de darasuram temple. Hier mochten we ook weer even rondkijken. Ook dit was weer een mooie tempel, maar nog steeds vond ik de eerste tempel het indrukwekkendste. Deze keer ben ik wel half omgetoverd tot hindoe, want ik ben 2x gezegend en liep dus op een gegeven moment rond met zo'n stip op mijn voorhoofd (de as van shiva of zoiets, die dan geluk moet geven). Om bij de tempel te komen moesten we door water heenlopen. Normaal is dat water er niet, maar omdat het regenseizoen nu aan het eind is en er in het regenseizoen dus heel veel water is gevallen, was de ingang veranderd in een zwembad. Daarna wat rondgelopen in die tempel, gezegend, geld afgegeven als offer en toen weer terug naar de bus, waarna we de reis hebben vervolgd naar Pondicherry.

Pondicherry was vroeger een Franse kolonie en is in 1956 onafhankelijk geworden. Het behoort niet tot de staten van India, maar is een eigen staat. Nadat we in het hotel geluncht hadden (de beste thali die ik tot nu toe op had, hij was heel lekker), hadden we om 4 uur afgesproken om door de stad te gaan lopen.
Dus om 4 uur netjes verzameld in de lobby en toen gingen we op stap. We zijn lekker gaan wandelen, tussen de rotjes en al de andere zelfgemaakte knallers door. Niet altijd even veilig, maar we zijn veilig bij een ashrim (of zoiets, geen idee het was saai) en daarna naar een Ganesha tempel. Ook niet echt boeiend. Dus na een kwartier hadden we het wel gezien en toen zijn we naar de zee toegelopen en hebben we hier wat gezeten en rondgelopen. Dat was wel het echte vakantiegevoel. Daarna zijn we ergens gaan eten in een frans tentje en dit was ook erg lekker. Toen weer naar het hotel gelopen met overal nu ook vuurwerk en niet meer alleen die knallers. Het gaf echt al een oud en nieuw gevoel. Schijnbaar is hier nu een feestdag in aantocht: Divali.

Divali
Divali is een van de belangrijkste feesten in het hindoeïsme. Het woord divali is afgeleid van het woord dipavali wat 'rij lichtjes' betekent. Het wordt door heel India gevierd. Door eeuwenlange isolement zijn er echter wel verschillende legenden en verhalen aan dit feest gekoppeld:
- Sommige vieren de terugkeur van Rama in zijn stad Ayodhya, waarbij hij tot koning wordt bekroond nadat hij de demon Ravana heeft gedood.
- Andere vereren de hindoegod Lakshmi, de god van licht, schoonheid, rijkdom en voorspoed
- Maar voor iedereen staat divali voor een vernieuwing in het leven.

Divali staat ook wel bekend als het lichtjesfeest. Symbolisch staat het voor de overwinning van het goede over het kwade, overwinning van licht over de duisternis en de overwinning van de gelukzaligheid over de onwetendheid. Tijdens het feest worden er binnenshuis en op het erf kleine lichtjes (diya's) aangestoken. Dit zijn lampen gemaakt van klei, waarin de lichtjes aangemaakt worden met geklaarde boter (ghee). Het wordt zowel gevierd door de rijken als de armen. De rijken versieren hun hele huis, terwijl de armen een welkomslichtje voor de deur ztten in de hoop dat het geluk voor hun nog komt.
Divali gaat gepaard met zoetig eten en in India wordt er vaak vuurwerk afgestoken.

Onze gids zegt dat de dag voor Divali het vuurwerk afgestoken wordt. Op Divali zelf, 23 oktober, wordt het thuis gevierd in gezinsverband met de lichtjes. En op 24 oktober begint het nieuwjaar voor de Hindoes en op die dag en de dagen erna gaan mensen bij elkaar op bezoek.


23 Oktober 2014
Dag 15: Mamallapuram

Vanochtend vertrok de bus om half 10 pas. Dus konden we lekker uitslapen voor een keertje! Joehoe! Ik stond om 8 uur op en heb toen mijn broek zitten naaien. Een van mijn nieuwe broeken was namelijk al kapot, maar hij is nu weer netjes gemaakt. Al die cursussen hechten toch niet voor niks geweest.

Het was vandaag wel echt heel slecht weer. Het regende heel erg hard, echt weer zo'n monsoon bui. Niet normaal. Onderweg zouden we gaan stoppen bij weer een asram, of een soort ruines of iets. Ik weet niet precies wat, maar ik had mijn dag niet zo en ik had echt geen zin om in mijn slippertjes door waterplassen en stromende regen te gaan survivallen naar een of ander ding waarvan ik niet wist wat het precies was. Dus ik ben, met een paar andere, lekker in de bus blijven zitten. Hier heb ik wat zitten lezen en kletsen. Geen idee of het de moeite waard was, maar ik vond het helemaal niet erg dat ik niet geweest ben. De andere kwamen zeiknat terug terwijl ik nog lekker droog was.

Daarna zijn we verder gereden richting mamallapuram. Onderweg nog ergens gestopt om te eten. Het was niet echt een fantastisch tentje, dus dan bestel ik maar veilig de veg. noodles. Maar ik heb 5 happen op, mijn honger was zo verdwenen. Hoorde een beetje bij de baalochtend denk ik.

Uiteindelijk kwamen we aan in Mamallapuram. Een leuk en gezellig klein dorpje met veel winkeltjes en dicht bij de zee. Dit is zeg maar een van de plaatsjes die op 2e kerstdag 2004 te maken kreeg met de tsunamiramp. Hier is niet veel van te zien in het plaatsje, maar er staan wel monumenten. Er zijn hier toen 10.000 mensen overleden! Heel raar dat je daar nu dan bent.

Toen de bus stopte bij het hotel, dacht ik: 'waar zijn we nu weer terecht gekomen'. Het zag er een beetje krakkemikkig uit. Maar we werden wel vrolijk welkom geheten. Vandaag is natuurlijk officieel divali, dus misschien daarom wel. We kregen een ketting van schelpjes omgehangen en een stip op onze voorhoofd getekend. Nu leek ik net een echte Indiër zei het mannetje. Onze kamer hier is erg groot. Het is allemaal wel niet zo luxe of zo, maar het ziet er prima uit. We hebben een heel groot 2 persoonsbed (je past er zeker met 5 man in) en daarnaast staat nog een krakkemikkig bedje (een plank met een deken erover heen). Dus Judith en ik besloten dat we dan dat huge tweepersoonsbed maar delen. Past makkelijk. Dit hotel heeft ook een zwembad boven op het dak, dus mocht het morgen wel mooi weer zijn, dan ga ik daar zeker een duik in maken.
Nadat we gesettled waren, zijn we lekker gaan shoppen. Hele leuke winkeltjes hier. En ik heb weer een mooie broek gekocht. Inmiddels heb ik er 5, dus daar kan ik wel eventjes mee doorkomen. Nicole en Karin (2 reisgenoten) komen uit Poppel en vliegen zaterdag weer terug naar huis. Zij hebben aangeboden om wat overtollig spul van mij mee terug te nemen. Dus ik ben als het goed is weer 2 spijkerbroeken en 2 korte broeken lichter.
Toen zijn we naar de zee gelopen, maar het kan ook een oceaan zijn. In ieder geval was er een strand. Hier hebben we lekker door het water heen gebanjerd. Het water was echt lekker. Er waren ook mensen aan het surfen, er waren koeien die een strandwandeling maakte, Indiërs die ons aanstaarde en foto's maken; kortom, een leuk strandje. Ook liep er vrouwtje dat sjaals verkocht. Ik had een hele mooie gevonden, maar ik dacht, wat moet ik met een sjaal. Zo'n dunne heb ik niks aan in de winter en anders doe ik er niet zoveel mee. Maar toen had ze ook nog een mooi tafelkleed, en die kon ik nog wel een mooie gebruiken voor mijn kamertje. Dus na wat afdingen die ook meegenomen. Op de terugweg naar het hotel heb ik ook nog een mooi souveniertje gekocht. Dus ik heb de winkeltjes hier weer redelijk gesponsord.

Om 7 uur 's avonds hadden we afgesproken voor het eten. Vandaag gingen de buschauffeur (Ravi) en de helper (Kummar) met ons mee eten. We hadden ze uitgenodigd. Als bedankje voor hun goede zorgen, ook onze gids Natsa, zouden we voor hun het eten betalen. Verder hadden we in de bus wat geld verzameld om ze als fooi te geven. Het was verder niet zo'n fantastisch restaurantje, we moesten lang wachten op het eten, ik vond het niet echt lekker en op een gegeven moment hadden we lichtelijk ruzie met de eigenaar omdat we ons eten aan een heel zielige zwerfhond met gebroken pootje hadden gegeven op een van zijn borden. Maar de hond had wel eten, en het bord in kwestie is in de prullebak gegooid.

Daarna terug gelopen naar het hotel en hier ben ik weer lekker naar bed gegaan. Hopelijk kan ik vandaag iets beter slapen. Weer met allemaal vuurwerk en rotjes op de achtergrond. Want dat ging vandaag ook de hele dag nog door.

***
Morgen is alweer het laatste dagje van de reis. Dat is op zich wel snel gegaan. Nog maar 12 weken te gaan zal ik maar zeggen :S Al vind ik dat stiekem toch wel te lang. Zaterdag gaat iedereen weer weg; terug naar Nederland of verder vakantie vieren. En ik vlieg door naar mijn stageplaats om daar maandag te beginnen. Dan zit ik in mijn eentje in de middle of nowhere. Daar heb ik nog helemaal geen zin in en eerlijk gezegd vind ik dat ook helemaal niet leuk. Maar ook daar zal ik vast snel Indische vrienden gemaakt hebben en ook dat zal goed komen. Deze 2 weken heb ik ook overleefd en ik heb hier al heel veel geleerd!!