De week (bijna) overleefd!

29 Oktober 2014
Dag 21: zowaar iets geleerd vandaag

Vanochtend moest ik er om 8 uur zijn hadden ze tegen mij gezegd. Dus ik was er netjes om 8 uur. Om half 9 kwam de eerste resident aan kakken, die mij een beetje negeerde. Hij zei nog net hallo, maar ging zo ver mogelijk van mij vandaag zitten. Langzaam aan kwamen er meer binnendruppelen. Om kwart over 9 ongeveer kwam er een van de residents aanzetten waar ik gisteren ook mee had samengewerkt. Deze had wel zin om mij vanalles uit te leggen en kwam meteen naast mij zitten. Wel had een van de senior resident een van de andere resident de opdracht gegeven om wat vaak voorkomende woorden voor mij in hun taal op te schrijven, zodat ik er misschien iets van kon volgen. Dit was heel fijn, want soms kon ik nu een woordje opvangen en dan wist ik een klein beetje waar het over ging. Maar de resident die naast mij zat heeft mij ook best veel zelf laten doen. Ik mocht mee onderzoeken met mijn stethoscoop, ik mocht zelf de statussen schrijven en dan moest ik aan hem vragen wat ik wilde weten zodat hij het kon vertalen. Nu voelde ik me niet compleet nutteloos. Ik kon nog steeds niet echt iets en was allemaal maar aan het opschrijven wat hij zei dat ik moest opschrijven, maar toch. Ook heeft ie me uitgelegd welke medicatie ze waarbij voorschrijven en ik welke dosis. Dit is best wel handig om te weten.

Ik heb best veel kindjes voorbij zien komen uiteindelijk. Hele schattige waar gelukkig niet zoveel mee aan de hand was en vrolijk naar mij lachte als ik naar ze zwaaide. Ik heb zelfs een hele schattige op schoot gehad :) Helaas waren er ook een paar hele zieke kindjes. Dat is wel moeilijk om te zien. Meestal zijn dit ook de hele dunne kindjes. Je kunt meteen aan hun kleren en die van de ouders zien dat ze vaak ook weinig geld hebben. Gelukkig komen de meeste kindjes alleen met koorts of hoesten. Daar krijgen ze dan medicatie voor en dan gaat het als het goed is snel weer beter, anders moeten ze terugkomen. Vandaag heb ik ook nog een kindje gezien dat was aangevallen door een zwerfkat, die moest ingeënt worden tegen Rabiës. Maar de resident had ze daarvoor wel naar een ander ziekenhuis gestuurd. Want dit ziekenhuis waar ik ben is een prive ziekenhuis en dan waren die vaccinaties erg duur, terwijl ze in een ander ziekenhuis gratis waren. Verder heb ik ook nog een kindje gezien dat waarschijnlijk tuberculose (TB) had. Zijn moeder had het en dit kindje zag er echt heel ziek uit. Hij zou 5 jaar oud moeten zijn volgens zijn vader, maar hij zag eruit als 2. Hij was heel mager en keek heel ziek uit zijn ogen. Dat was heel zielig. Deze zie ik vanmiddag tijdens de ronde weer, want hij is opgenomen op de afdeling.
Ik moet wel zeggen dat ik het hier bij de kleine kindjes heel moeilijk vind te zeggen of het een jongentje of een meisje is. Ze hebben allemaal armbandjes en enkelbandjes (om de boze ogen weg te houden werd me verteld) en ook bijna allemaal oorbellen. Dus soms is het verschil gewoon niet te zien en blijkt het jongetje een meisje te zijn of andersom. Heel verwarrend allemaal.

Om 12 uur was het heel rustig en ik had er wel even genoeg van. Ik was op tijd en de rest allemaal niet, ik vond dat ik pauze verdient had. Dus ben ik terug naar het hostel gelopen om te gaan eten. Lekker lang pauze, want ik hoefde pas om 3 uur terug te zijn. Eerst even op internet gekeken en toen in de mess gaan eten. Weer niet echt mijn favoriete eten, maar het was ok. Dus klein beetje gegeten daar en toen weer terug naar mijn kamer. Daar heb ik eventjes wat ontspannen. Ik weet dat ik eigenlijk moet studeren dan, maar dat doe ik 's avonds wel. Voor Indische normen heb ik best hard gewerkt vanochtend!

's Middags was ik maar niet te vroeg gegaan. Om 3 uur ben ik pas het hostel uitgelopen. Toen was ik nog ruim op tijd, maar niet meer de eerste: missie voltooid! Bij het verlaten van het hostel lachte 2 van de medewerkster hier mij een beetje uit. Ze waren me eens goed aan het bekijken, nou ja, mijn benen, want ik heb hier tijdens mijn rondreis ergens een enkelbandje gekocht en die hadden ze gespot. Maar ik had er maar een om (want ik heb er ook maar een) en dus waren ze aan het kijken waar mijn andere was. Schijnbaar moet je in India 2 enkelbandjes hebben en is 1 maar raar. Ach ja, net of ik er nog een ga kopen, ik vind eentje wel genoeg xD Voel ik me ook al wel een beetje een Indiër mee :P

Ook vanmiddag was mijn vriend erweer en heb ik weer uitleg gekregen. Ook hebben we gezellig zitten kletsen over hoe het in Nederland is en hoe het hier is. Hele uitleg gekregen over de health care hier. Jammer dat ik er maar de helft van begreep en het dus niet meer kan navertellen, maar het was heel interessant. Ook had ik aan hem vertelt dat in Nederland niet alleen de artsen, maar ook de assistenten (residents in Nederland) spreekkamers hadden. Dit vonden ze heel raar en leek ze totaal niet handig, want hoe kon je dan dingen overleggen; want ja, de artsen die wisten alles, maar als resident lang niet. Maar in Nederland bel je dan gewoon je supervisor op en dan heb je ook antwoord. Dus wat ik hier raar vind en heel normaal in Nederland, vinden zij dan weer raar.

Daarna ging ik naar de afdeling voor de ronde. Hier heb ik weer 20 min kunnen wachten tot ze op kwamen dagen. Toen meegelopen en daarna weer terug naar het hostel gewandeld. In het hostel 's avonds weer gegeten, wat trouwens pas vanaf half 8 kan. Maar het was weer hetzelfde als vanmiddag, dus dat was niet zo leuk. Want ik hou er al niet zo veel van en om dan 2x hetzelfde te moeten eten... Daarna terug naar mij kamer, series gekeken. Toen mezelf weer gemeld om half 10 en een beetje op tijd naar bed gegaan.


30 Oktober 2014
Dag 22: Afdeling is saai

Ze hadden gezegd dat ik er vandaag weer om 8 uur moest zijn, maar aangezien ik er steeds als enige was en dan niks te doen had, had ik besloten vandaag wat later te gaan. Dus om 8 uur stapte ik pas uit bed in plaats van dat ik daar was! Ik was er om half 9, dus dat vind ik nog acceptabel. En weer heb ik daar 1,5 uur zitten wachten tot de visite begon. Dus heb ik daar maar een beetje zitten lezen in een kindergeneeskunde boek. Best interessant, maar dat kan ik thuis ook (als internet het goed zou doen). Om 10 uur kwam eindelijk de 'sir' aanzetten en kon de ronde langs de afdeling beginnen. Nog steeds verstond ik er geen klap van en liep ik maar gewoon mee. Ze hebben hier echt een apart Engels accent, soms lijkt het echt alsof ze gewoon hindi praten. Na de ronde ben ik mee gaan ontbijten met de residents. Weer iets moeten proeven, was erg spicy, maar daarvoor moest ik dan de curd erbij eten. Dit is een soort van yoghurt. Ik vond het niet echt fantastisch, maar het was te eten. Ze vinden het hier echt raar dat ik zo weinig eet. Hun eten wel 3 volle borden leeg. Ik moet zeggen dat ik hier ook wel echt heel weinig eet, maar hun eten wel gewoon belachelijk veel.

Daarna mocht ik inderdaad het typslaafje worden en heb ik alle ontslagdossiers geschreven. Gelukkig hoefde ik het nog niet alleen, maar met de vriendelijke resident die mij wel dingen uit wil leggen. En aangezien ik wel op typcursus heb gezeten, was ik in een uurtje klaar, terwijl hun er 10x zo lang over zouden doen. Daarna heb ik meegekeken hoe ze bloed afnamen bij een babytje van 1 maand oud. Best zielig. Maar dit was het babytje dat toen half dood binnen was gebracht en om te zien dat hij nu weer huilde bij het prikken was al een goed teken. Daarna heb ik weer een beetje achter de receptie gezeten tot ik het wel weer genoeg vond. Toen ben ik terug naar het hostel gelopen.

In het hostel was de wifi vandaag heel slecht. Ook in de mess waar hij normaal wel goed werkt. Dus ik kon geen boeken downloaden om te studeren. Heb wel wat gegeten hier. Het was oke, ze hadden rhaita en dat vind ik opzich wel lekker. Daarna terug naar mijn kamer gegaan. Maar daar kon ik ook niks aangezien de wifi kut was.

Toen, na lang twijfelen, heb ik besloten om boodschappen te gaan doen. Alles was op. Maar ik twijfelde of ik Winnie mee moest vragen. Maar die was niet thuis. De mensen in de winkel spreken namelijk amper engels en ik weet niet of het zou lukken alles voor elkaar te krijgen. Maar uiteindelijk had ik besloten dat ik het gewoon ging proberen. Ik kan niet van andere afhankelijk blijven hier. Al had ik wel geen idee of ik officieel in mijn eentje naar de winkels toe mag van de warden. Eenmaal in de winkel heb ik alles gevonden wat ik nodig had, ook een mok, dus nu kan ik de meegekregen cup-a-soupjes en theezakjes op maken (als ik ergens kan vinden waar ik aan heet water kan komen). Verder had ik weer een nieuwe doos met flesjes water nodig. Dus dit heb ik gevraagd, als het goed is betaald en nu is de vraag of het ook afgeleverd wordt hier. Ik ben benieuwd. Als dat zo is, dan is mijn solotripje naar de winkel in ieder geval geslaagd. Ben trots op mezelf!

Daarna weer naar mijn kamer waar wifi nog steeds niet goed werkte, dus studeren zat er nog steeds niet in. Morgen maar eens vragen of ik ergens een peadiatrics boek mee naar hostel kan nemen om te studeren.

Om 5 uur moest ik weer terug zijn in het ziekenhuis voor de avondvisite. Heb ik al vertelt dat de apen en de zwerfhonden gewoon los door het ziekenhuis heen banjeren. Vandaag kwam ik weer een zwerfhond tegen. Gewoon in het ziekenhuis! Heel apart. Maar ik was er dus weer redelijk op tijd. Weer wat zitten kletsen met de interns daar en de residents. En toen bleek dat de 'sir' weer niet kwam voor de ronden en dat ik dus weer naar huis mocht. De vorige keer was ik gebleven, maar toen ging de ronde in het hindi, dus ik had zoiets, oke dan ga ik maar! Maar ik had wel even geregeld dat ik een boek mee naar huis kon nemen om te studeren! Joehoe. Eindelijk het idee dat ik iets nuttigs kon doen. Dus thuis maar meteen begonnen met studeren. Toch nog iets nuttigs gedaan vandaag. Maar het is nu dus wel duidelijk dat ik niet meer terug ga om 5 uur voor rondes. Ik blijf niet voor niets op en neer lopen. Ik maak mijn eigen rooster voort wel een beetje.

Daarna besloten dat ik toch wel wat honger had en dus maar weer iets ging eten. Weer was het avondeten hetzelfde als het middageten, maar deze keer was er geen raitha, dus dat viel me tegen. Maar ik had daar wel goed wifi, dus ik daar even blijven zitten. Totdat die vervelende muggen me gevonden hadden en ik er gek van werd. Toen weer terug naar mijn kamer. Maar daar was het internet echt heel slecht, dus nadat ik me goed had ingesmeerd met deet ik weer terug naar de mess. Daar lekker zitten chatten, zo'n 2 uur lang. Heel gezellig. Een keer niet alleen op mijn kamertje. Niet dat de andere meisjes met mij praatte, maar ik was niet alleen. Plus ik was aan het kletsen over internet. Dus dat was wel prima.

Daarna kwam Winnie binnen lopen. Samen zijn we naar de avond call gegaan om ons te melden en toen terug gelopen. Toen bedacht ik dat ik nog niet had gekeken of mijn water er was, dus zijn we weer terug gelopen. Onderweg kwamen we wat seniors tegen die nog eens tegen mij zeiden dat mijn water er was Ik blij, mijn middagtripje naar de winkel was dus helemaal goed gegaan! En hoe ze weten dat ze dat tegen mij moesten zeggen, das niet moeilijk, want ik ben de enige buitenlander hier. Dus iedereen kent mij en ik ken helemaal niemand (behalve Winnie). Dat is heel raar, want sommige kijken je heel arrogant aan, maar andere zeggen allemaal hallo, of zwaaien naar je. Hele rare gewaarwording. Maar ik dus mijn flessen water opgehaald. Nog gezellig met Winnie gekletst (we hebben afgesproken om elkaar worden te leren, ik haar Nederlands en zij mij hindi. De woorden van vandaag: hallo (namaste) en houdoe (namaste), haha) en daarna toch maar richting bed. Want ik ben echt heel moe omdat ik hier heel slecht slaap. Rare geluiden hier, veel getoeter van weet ik veel wat (de eerste dag dacht ik dat er iemand trompet speelde, maar dat is het niet. Het komt ergens van buiten). En dan heb ik ook nog een bed dat als een betonnen plaat voelt en soms gewoon pijn doet aan je botten om erop te liggen. Dus nee, slapen is nog niet zo mijn sterkste punt hier. Maar dat gaat goed komen. Ik kan dit. Week 1 bijna overleefd, nog 1,5 dag te gaan!


31 Oktober 2014
Dag 23: al 3 weken weg

Vanochtend weer om half 9 naar het spreekuur gegaan. Deze ochtend hadden ze de discussie over wat ze precies met mij aan moesten (in het hindi en half in het engels zodat ik af en toe wat opving). Ze hebben er allemaal niet zoveel zin in om mij echt te begeleiden volgens mij. Dus vanochtend zat ik er weer maar een beetje bij. Het was een soort consultatiebureau spreekuur. Allemaal kleine babytjes die kwamen om te kijken hoe het nu met ze ging en ze kwamen voor vaccinatie. Dus nadat ze me eerst wat hadden laten lezen en ik maar spelletje was gaan doen op mijn telefoon, stuurde ze me daar maar heen. Daar heb ik mee geholpen kindjes vast te houden terwijl ze geprikt werden. Allemaal huilende kindjes dus. Verder ook weer gewoon wat zitten kletsen, want daar zijn ze hier wel weer goed in.

Daarna lunch pauze. In de mess gaan eten, weer rijst met prut, nog steeds niet lekker. Daarna wat zitten lezen in mijn kamer. Om 3 uur weer terug naar het spreekuur. Ik moest daarna op tijd naar de afdeling, want er was vandaag een vroege visite. Het was nu niet zo druk met residents, waardoor ik af en toe toch iets meekreeg. Daarna was ik klaar en mocht ik terug naar het hostel. Op de terug weg zag ik weer heel veel aapjes, zwerfhonden, een geit en zelfs wilde zwijnen. En het is echt maar 5 min lopen. Heel raar. Het lijkt een beetje een safaripark waarin ook ik losloop. Want alle auto's en scootertjes crossen me voorbij, maar niet zonder ook mij nog even heel lang aan te staren. Net of ik ook een heel interessant dier in de dierentuin ben. En verder nemen ze die scootertjes ook altijd. Want zoals ik al zei, het is nog geen 5 min lopen naar het ziekenhuis en toch pakt iedereen hier de scooter om erheen te gaan. Wat is er mis met lopen? Het zonnetje schijnt altijd, het is lekker weer (soms wat aan de warme kant). Maar dat zal wel aan mij liggen. Ik vind het wel prettig om op en neer te lopen. Kom je lekker buiten in de zon.
Eenmaal aangekomen in mijn hostel heb ik weer wat zitten appen en lezen en spelletjes gespeeld. Dus weer niet heel veel gedaan vandaag.

's Avonds weer gaan eten in de mess. Daarna daar wat zitten internetten en skypen. Dalijk moet ik me weer melden om half 10 en of ik daarna nog iets leuks ga doen, geen idee. Morgen moet ik gewoon weer vroeg in het ziekenhuis zijn. Ik weet het, het is dan zaterdag, maar ik moet hier 6 dagen per week naar het ziekenhuis. Ik kijk nu al uit naar zondag, dan kan ik lekker uitslapen. Daar heb ik heel veel zin in!